Falsch verbunnen

vun Heinz Tiekötter


Dat Telefon pingel. "Geihst du mol ran?", röppt miene Fro ut de Boodstuuv. "Bün all ünnerwegens", roop ik trüch. Ik meld mi. Ut de Leitung kummt 'ne Froensstimm: "Bist Du dat, Verena?"
"Nee, hier gifft keen Verena", anter ik.
"Wo is se denn? Dor mutt doch Verena sien; mien Mann hett mi jo düsse Nummer geben."
"Dat mutt jo lang her sien, siet twintig Johrn heff ik düsse Nummer un miene Fro will keen Konkurrenz in't Huus hebben. Se is fix ieversüchtig!"
"Kennt Se denn Verena?", froogt de Fro op de annere Siet.
"Ik weet jo nichmol, wo se denn mit ehr'n Familjennomen heet!"
"Höhne. Ober ehr Mann is doot!"
"Dat deit mi leed. Wo sall Verena denn nu wohnen?"
"Dor, wo düsse Nummer hengeheurt, seggt mien Mann."
"Ik verseker Se, hier is se nich!"
"Wat schood ok", anter de Fro. — Ik legg op.

Twee Minuten loter pingelt dat all wedder: "Mien Mann seggt, he weet genau, dat de Nummer stimmt. Kann dat sien, dat Se sik irrn?"
Langsom krieg ik dat Gefeuhl, dor is'n Spijöök mit mi in Gang. Villicht hebbt se mi utsöcht un mookt 'n Test un wüllt mi op de Proov stelln. In't Fernsehn mookt se jo henunwedder son'n Untüüg. Dorüm bin ik bannig heuflich un geev mi Meuh, 'n goden Indruck to moken.
"Ik will Se geern hölpen un an mien Computer gohn. Man Se möten mi seggen, in welken Oort Verena wohnt un wie se sik schrifft: Mit h orrer bloots mit n?"
"Se wohnt bi Hamborg in ne lütje Gemeen un wat dor 'n h dorbi is, dat weet ik nich."
"So, denn sett ik mien Computer ingang. Dat duert ober 'n Momang."
"Ik heff Tiet", seggt de Fro an annern Enn, "un ik finn dat nett, dat Se mi hölpen wüllt."


Överall versteken Kameras vun't Fernsehn?!

Ik bläder de Verena Hönes mit h un ohne h dörch un find ene in Maasholm, de so heet.
"Dat ward se sien", seggt de Fro. "Dor hebbt se ok'n Huus."
Ik nenn de Fro de Telefonnummer vun Verena in Maasholm un se bedankt sik för mien Gedüür.

Ik weer noch richtig 'n beten stolt op mi, as dat Telefon all wedder pingelt: "Mien Mann seggt, dat de Nummer nich richtig is. He meent, de annere is dat, wo ik toeerst anropen heff. De is richtig."
"Jo", segg ik, "aver dat is mien Ansluss! Hebben Se denn de Nummer ut Maasholm anropen?"
"Nee", meen de Fro, "mien Mann seggt, de Nummer weer dat jo nich."
"So, denn wählen Se de doch eersmol."
"Dat geiht nich nu nich mehr, mien Mann hett den Zettel jo wegsmeten."
Ik kiek nochmol in mien Computer un geev ehr de Nummer ut Maasholm. Se bedankt sik un ik heff endlich Fierobend.

Man ik bün jümmers noch 'n beten Bang, dat dor wat anneret achterstunn un een mi op 'n Arm nohmen hett. Mien Telefon wiest mi de Nummer vun de Anropersche un ik kiek in mien Computer no. Dat weer en privote Adress in Düsseldörp. Dat hett mi eerstmol beruhigt. Kunn wull sien, dat se in Düsseldörp so sünd.

An neegsten Morgen, wie sünd noch an't Freuhstücken, pingelt dat Telefon. In dat Display steiht de Nummer ut Düsseldörp. En ollerhaftigen Mann is dran: He wull sik blots vergewetern, dat siene Fro allens richtig mookt hett un dat hier bestümmt nich Verena is.

Also ik kann mi nich hölpen: Wenn een so oftens anröppt, denn gläuv ik nu, de Mann mutt mol wat mit Verena hatt hebben. Mutt ober beus lang trüchliggen!


14.9.2019


na baven