Kräfft ut de Stillnis

vun Rudi Witzke



Karkenfenster up Helgoland, Foto Witzke

Angelus Silesius seggt:
Wi beden: "Dat scheh, mien Herr un Gott, Dien Will,
doch süh, hei hett nich Willen, hei is ew'ge Stillnis."
De Inder Poonja drückt dat so ut:
"Wees bloots slicht still
un denn schüht dat."
In de Stillnis kümmst du na Huus,
in dien wohre Heimaat.
In de wohre Schuul.
Un in de Frieheit.
Stillnis maakt di den Ruum apen vun endloos Wieden,
se lett de Scheiden vun dat Kaschott,
wo du fast in sittst, smelten.
Stillnis maakt föhlsaam.


Walter von der Vogelweide, Manessische Handschrift

Je miehr du horkst,
je klorer luscherst du di an den Punkt ran,
wo Hören un Föhlen ineenanner övergaht.
Mark dat:
Luschern in de Stillnis maakt föhlsamer,
maakt dien Leiv deiper.

Wi köönt in de Stillnis intreden as in en Kark,
as in den Ruum vun en Kathedraal.
Wi bruukt de Kathedraal nich,
de Stillnis, dat is se al.
Wenn wi in den Ruum kaamt,
vun de Butenwelt kaamt,
is uns so, as weer de Ruum lüttinglütt,
aver wenn wi in em sünd, deip in em, ward wie wies:
Dat is dat Universum — un grötter as dit.


Reformationskirche in Magdeburg-Rothensee. Foto Muggmang

Dat is en Glück, dat to beleven,
un wenn du wieder ringeihst, denn ward dat Glückseligkeit.
Dit is een Weg: An'n Anfang, wenn du in de Stillnis geihst,
denn büst du eernsthaftig. Denn, wenn du wohrhaft
bi de Stillnis ankamen büst, markst du en Smüstern,
dat berühmte "binnere Lachen".

Denn kümmt dat Glück.


Rudi Witzke
na Joachim Ernst Behrendt
29.5.2011


na baven