De Grönauer Kapell. Teknen vun Jürgen Hagen

Vun't Sorgen

Andacht in Lütten Grönau, hollen vun Pastor i.R. Joachim Siemers


 

Jesus seggt to de Minschen:

Dörum segg ik ju: Quäält ju nich af mit de Sorg üm dat, wat ji eten und wat ji drinken un wat ji antrecken schüllt. Is dat Leben nich mehr as dat Eten? Un is de Liev nich mehr as de Kleder?

Kiekt de Vagels ünnern Heben an! De saiht nich, un de maiht nich, un se bringt ok nix rin in de Schüün, un ju Vader in'n Himmel maakt se liekers satt. Sünd ji nich veel mehr as de?

Wokeen vun ju kann sien Levenstiet ok man en lütt Stück toleggen mit sien Sorg? Un wat hebbt ji för Sorg, wat ji antrecken schöllt? Kiekt ju doch de Blomen op't Feld an, wat de wassen doot! Arbeiden doot se nich, un spinnen doot se ok nich.

Un dat segg ik ju: Nich mal Salomo mit all sie Herrlichkeit weer so fein kleedt as een so'n Bloom.

Un dat Gras buten op't Feld, vundaag bläht dat noch, un morgen warrt dat al in den Backaben smeten. Un liekers kleedt Gott dat so schöön. Schull he dat nich veel ehrer mit ju doon? Ach, wat is ju Tovertruun doch lütt!

Laat dat unnödig Sorgen doch na.

Laat dat Fragen na, dat Fragen: Wat schüllt wi eten, wat schüllt wi drinken, wat schüllt wi antrecken?

Mit all so'n Sorgen quäält de Heiden sik af.

Ju Vader in'n Himmel, de weet doch, ji hebbt dat allens nödig.

Streevt toeerst na Gott sien Riek un na dat, wat vör em recht is; denn kriegt ji all dat anner opto.

Maakt ju keen unnödig Sorg um dat, wat morgen kümmt!

Laat den annern Dag doch för sik sülm sorgen! Dat langt, wenn jeedeen Dag sien egen Plaag hett.



Häusliche Sorgen © Raimond Spekking/Wikimedia commons

 

"Smiet all juuch Sorgen op Em (Gott); He soorgt för Juuch!"

1. Petrusbreev, Kap.5

 

Tjä, leve Frünnen, Süsters un Bröder,

wenn dat man so licht weer, wat Jesus un de Apostel uns toropen:

"Quäält juuch nich af mit Sorgen" un "All juuch Sorgen smiet op Em, he soorgt för juuch!"

Ik un seker Se weten doch all: Dat gifft in unse Welt doch bannig veel Sorgen un Bangnis, de uns ümdrieven doot, un jüst so güng dat ok dunmals de bedrängten un verfolgten Christen in Kleinasien vör meist 2000 Johr...


Auto-Bombe. Foto Jim Gordon/Wikimedia Commons

As Bispill Sorgen in’t Arbeitsleven un Wirtschaft, Sorgen in de Familien; Sorgen üm de Tokunft vun uns Kinner un Kindskinner; Sorgen ok üm den „Euro“ un dat Utkamen in’t dääglich Leven; Sorgen üm den Freden un de grote Not in de wiede Welt; Sorgen un Bangen üm dat Mit’nanner un üm Fanatismus un Gegen’nanner vun Religionen. Dor köönt wi blots fragen: "Welt, wo driffst du op to?"

Seker kunnen wi noch veel mehr an Sorgen optellen, de uns op’n Harten liggt. Un dat weer dunmals bi de fröhen Christen ok nich anners. Petrus wüss dat genau, as he sienen Breef an de Gemeenden in Kleinasien schreven hett.


Noot in Düütschland: Schlange stahn vör Bäckerei, Bild Bundsarchiv

Un trotzdem seggt Jesus un Petrus: "Soorgt juuch nich" un "All juuch Sorgen smiet op Em, op Gott, he soorgt liekers för juuch!"

Meent de beiden mit ehrn Raat un Tospruch etwa: "Laat man allens so lopen, as dat löppt!"?

So dachen woll männich Minschen dunmals un so denkt ok vele Lüüd hüdigendaags: "Dat is ja nu man so; kannst nix maken, tööv man af."

Wenn dat avers so weer, denn harrn wi Minschen ja gor keen "Verantwortung" mehr för uns Leven, för anner Lüüd, för de Familie un in de Gesellschap un ok keen Verantworten för de Schöpfung.


Noot in Düütschland: Brennholt, en Schatz. Bild Bundesarchiv

Nee, leve Lüüd, Jesus hett dat in sien Bargpredigt heel anners meent, un de Apostel graad so:

Mit de "Alldagssorgen", de nu mal jümmer wedder kamen, schullen wi uns nich "kaputtsorgen", aver wi schullen sehn un dor op achten, dat wi in uns Denken un Doon op Gott sienen Willen achten un op siene Gerechtigkeit – dor op, woans wi mit’nanner ümgaht in’n Lütten un in’n Groten. Denn so schöllt wi to'n Freden kamen mit uns sülven un mit uns Mitminschen. Un dorüm schullen wi jümmers wedder to unsen Herrn beden, dat wi ok de Kraft un dat Tovertruun to sien Willen un siene Leevde un sien Gedüür mit uns kriegen.

De Apostel schrifft na sienen trösten Tospruch: „Weest waak un nüchtern!"

Un wenn wi nu versöken, waak un nüchtern to ween, denn mütt wi woll ehrlich togeven, dat wi in uns Tovertruun to den "gnädig Willen" vun Gott oft wat schüllig blieven. Avers liekers will Gott uns dörch Jesus sien Evangelium un Jesus sien Hengaav un sien Sieg an’n Oostermorgen Moot maken:

De letzt Wille vun Gott mit sien Minschen heet nicht Dood un Verdarven, sünner Leven, hier un later denn bi em. Sien Geschicht mit uns is noch lang nicht an’n End, wenn bi uns allens toenn is. Un dorüm dörvt wi beden:

Laat kamen dien Riek;
laat warrn dien Willen, so as in Himmel, so ok op de Eerd!

Smiet all juuch Sorgen op em, denn he sorgt för juuch.

Amen.


Foto: Anke Nissen


28.4.2013


na baven