De Grönauer Kapell. Teknen vun Jürgen Hagen

 

Dor kummt een to Besöök

Advents-Andacht vun Pastor i.R. Reinhard Reetz


Gäst sünd to BesöökWeest noch, wo dat togüng, as du lütt weerst? Dat höör mit to dat Schöönste in mien Kinnertiet, wenn Mudder to uns sä: Sünndag gifft dat Besöök. En Fründ vun Vadder mit sien Fru un siene beiden Kinner hett sik anmeldt. Dat Mudder denn veel Arbeit harr un bet laat in'n Avend togangen weer, dat is uns Kinner nich upfullen. Wi dachen blots dor an: Dat gifft Besöök, wi treckt fein Tüüch an, de Besöök bringt wat mit, denn gifft dat goot wat to eten un achteran köönt wi Kinner ornlich ramenteern.

Ja, dat weer wat för uns Kinner, wenn sik Besöök anmeldt harr. Denn kunnen wi de Tiet al nich mehr aftöven.

Dat is nich blots bi uns Kinner so west. Dor kümmt Besöök, de sik sülven anseggt hett, de mi upsöken will, de sik de Tiet festlich!nahmen hett un sik up 'n Weg na mi maken will — dat is ok wedder hüüttodaags wat besünners. De Lüüd fohrt ja liekers in de wiede Welt, kiekt höchstens up de Dörchfohrt mal rin, as dat se sik de Tiet nehmt, richtig to Besöök to blieven.

De Bottschap vun de Adventstiet heet ok: Dor kummt een to Besöök! Un dat is nich jichenseen Unkel orrer Tant, en Fründ ut ole Schooltieden, nee, dat is uns Herrgott sülven, he hett sik anseggt un will dalkamen to sien Kinner up disse Eerd.

De 24. Psalm maakt künnig:

Treckt hooch de Poorten
un maakt wiet apen de Döörn in de Welt.
Denn de Ehrenkönig will kamen.
Wokeen is denn de Ehrenkönig?
Dat is de Herr in 'n Himmel, en starken Held!

Baogen. Bild: L. Lüske
Bild: L. Lüske

Advent bedüüdt för uns Christen:

Gott keem to Besöök,
he kümmt to Besöök
un he warrt kamen un blieven för all Tieden.

All de Tieden höört tosamen: dat, wat west is, wat hüüt is un wat in Tokunft warden sall.

Gott keem to Besöök:
In de Tiedenwend is Gott as en Kind in disse Welt kamen, is born in enen Stall in Bethlehem, to 'n Teken vun siene Leevde un Barmhardigkeit ahn Macht un Gewalt — bet hen to'd Starven an 't Krüüz un Uperstahn. Dat Leven ut Gott sien Schöpferkraft is so stark un sett sik dörch gegen all de Macht vun de Welt. Dörch Jesus Christus weet ik dat und kann mi dor up verlaten.

Gott kümmt to Besöök:
Jümmers wedder, nich blots to de Wiehnachtstiet. Wenn ik midden mang dat Blinkern und Glitzern, den Gold- un Sülverkrimskrams vun unsen Advents- un Wiehnachts-Spektakel en lütjet Licht wieswarr, dat mi stillstahn lett,...
allens üm mi rüm vergeten lett...
mi in de Deepnis vun mien Hart dalstiegen lett...
Roh un Freden över mi kamen lett...
—— dennso kann ik marken: He is mi ganz nehgbi und lett in mi niege Kraft upkamen. Wenn Minschen up eenanner togaht, sik verstaht un sik tohoop üm Freden bemöht, denn is he midden mang. Wenn de Armen, de de strunkelt sünd, wedder up de Been holpen warrt un de, de trurig sünd, trööst warrt, dennso is Christus, is Gott-Vadder bi uns ok hüüttodaags to Besöök.

Dannboom un AltarGott warrt kamen un blieven för all Tieden:
Aver denn warrt dat en Tiet geven, dor kümmt he nich blots to Besöök, he warrt blieven för all Tieden.
In de Apenborung Kapittel 21 warrt disse letzte Advent wunnerbar utdrückt:

"Süh, dor is Gott sien Wahnung, midden mang de Minschen. Un he warrt mit ehr tohoop wahnen und se warrt sien Volk sien. Ja, Gott sülven warrt bi ehr wesen un he warrt all de Tranen vun ehre Ogen afwischen, un keen Dood warrt't mehr geven un keen Hartleed, keen Angst un Larm, keen Möh un keen Wehdaag mehr, denn dat allens is vörbi!"

Und darum beedt wi:

Komm, o mien Heiland Jesu Christ,
mien Hartensdöör wiet apen is.
O komm mit all dien Gnaad herin,
und bring uns hellen Sünnenschien.
Dien Geist, de geev uns dat Geleit
hen na de ewge Seeligkeit.
Dor bringt wi, Gott un Herr,
di ewig Dank un Ehr!

Amen.


21.12.2008


na baven