De Grönauer Kapell. Teknen vun Jürgen Hagen

Den Weg pareern

Andacht vun Henning Eggers na enen Text vun Jörg Zink (ut sien Book "Wie wir beten können")


Dat gifft en Book vun Jörg Zink, "Wie wir beten können", dat is natürlich in Hoochdüütsch schreben un druckt worrn. Bi dat Studeern un Lesen in düt Book
hett mi de Artikel besünners gefullen. Ik heff em in uns Plattdüütsch Moderspraak översett. So keem ik up den Andachtstext för den hütig Dag:

Wenn dat Volk vun Jerusalem in de Tiet, as dat Oole Testament schreben wörr, sik in Gottesdeenst versammeln deen un in ehr Hilligtum güngen, denn süngen se den Psalm, worin dat heten deit:
"Gaht to siene Tore rin mit Danken!"
Dat Door weer ut harde Steens buut un weer nich nur en Buuwark, sünnern doröber henweg en Glieknis.


Paster Siemers vör de Grönauer Kapell. Foto Ole Nissen

Wenn een den Vers mitsnackt, warrt he sik dor villicht an erinnern, as he eenmol dörch dat Door vun en Burg güng. He keem in en indwängt, drang Hoff. Orrer he güng dörch dat Door vun ene oole Klosteranlaag un keem in ene lütte, afscheden Welt.

Denn güng he dörch dat Door vun en Kark un keem in enen hogen, stillen Ruum. Dor lööst sik dat Gewirr vun de velen dwarslopen Weeg in en eenzelnen, bestimmten Weg. Nu geiht man — dor gift dat gor keen anner Mööglichkeit, denn rechts un links staht de hogen Muuern — eenige Schreed lang dörch enen engen un smallen Door-Ruum un kümmt ut eene Freeheit in ene niege, anner Freeheit!

Dörch een vun düsse Dore schull orrer müss man vun Tiet to Tiet bewusst gohn.
De Schwell, de Pieler orrer de Döördreger hebbt wat to seggen. Man ward marken, woans dörch so enen Schritt en lütt beten Freewarrn, en lütt beten Klorheit in uns Gahn kümmt. Dat is nich datsülvige, binnen orrer buten vun't Door to stahn!


Grönauer Kapell. Foto Ole Nissen

Dat Door is de Grenzscheed twüschen binnen un buten, twüschen Fremdsien un Behüüsung, Freeheit un fastleggt Ordnung. Dat's gor nich goot, de Grenzscheed twüschen Fremdsien un Gottesnächde, Verlatito un Gnaad to verwischen!

In't Oole Testament weer dat Door jümmer de Grenz to dat Hilligtum. Un de Buumeesters vun de mittelöllerich Karken hebbt dat wüsst. De starken Muuern, de Törms över de Dore un up de velen Biller vun't letzt Gericht över de Döördregers wörrn dat indringlich faststellen. Dat Door is de Grenzscheed, un düsse Grenzscheed sull man blots dörchlopen, wenn man de Klorheit hett un wenn man dat ok verstahn deit.

An en Door snied sik twee dennige Linien, dat's de Muuer un de Weg, de Grenzscheed un de Freeheit.

Wenn nu een seggt:
"Nich mien Will, sünnern dien Will ward schehn!",
denn geiht he över den Snittpunkt. He gifft dat op, mit sien egen Döötz dörch de Wand to wolln. Nu geiht he na den Weg pareeren in de Freeheit!

"Ik mööch woll'n, Gott, as du dat willst!"

Sowiet de Text vun Jörg Zink ut "Wie wir beten können". — Bi uns op den Flur hangt en Bild. De Titel vun düt Bild is: "De brede un de smalle Weg".
De brede Weg, komodig un ohn Hindernisse, geiht in dat Riek vun de Welt un föhrt in den Dood un de Verdammnis.
De smalle Weg is swoor to bewältigen un vull vun Pröben, aver he föhrt in dat Riek vun uns Gott.


De brede un de smalle Weg. Klick op to'n Vergröttern!

Verkloren kann man dat, wenn man ut dat Niege Testament bi Matthäus Kapitel 7 de Vers 13-14 lesen deit:

"Gaht rin dörch de smalle Purt! Denn breet is de Purt un Ruum is op den Weg, de nah't Verdarben henföhrn deit! Un vele sünd dat, de dörch de Purt gaht! Man bloots eng is de Purt un woll small is de Weg, de nah dat Leven hengahn deit, un blots wenige sünd dat, de em nahfinnen!"

Jeedeen mutt an düt Bild op unsen Flur vörbigahn.
Ik bliev männichmol stohn un versenk mi mit de Oogen un miene Gedanken in dat Geschehn, dat op dat Bild vun den breden un smallen Weg to bekieken gifft.

"Ik meen woll, dat Gott sienen Geist sendt, dat ik dat schall!"


Aquarell: Kensise Anders. Klick op to'n Vergröttern!


27.7.2015


na baven