In Gottes Leev lewen Andacht vun Henning Eggers |
"In Gottes Leev lewen" Dat schall dat Thema vun de Andacht an düssen Morgen sien. Aver, bloots Thema? Dat wär woll veel to wenig. Dat mööß dat Thema vun uns Lewen sien.
Wer in Gott sien Leev lewen deit, de hätt de maximol Erfüllung vun sien Lewen funnen. Leevvull minschliches Antrecken sünd jümmer dat Kostborste, wat wi op düsse Eerd hebben kunnen, dat ward bloots noch vun Gott sien Leev överhaalt, wenn se för uns ganz real ward. De Bibel seggt in 1. Johannesbreef 4-16: Gott is Leev, un wer in de Leev
blifft, Gott is Leev in de Person. He hett
nich bloots Leev. He is Leev. In Grund hebbt wi so veel Leev, as wi vun Gott kriegt. Dor gift dat
en Leed, dat heet: "Gottes Leev is de Sünn." Nu kann
dat sien, de Wer blind is, de süht de Sünn nich, aver he spört de Warms. De Sünn is unavhängig vun uns för alle dor. Aver wi köönt ünnerscheedlich veel vun se wohrnehmen un opnehmen. Gott, de Leev, is dor, aver dat gift Ünnerscheede, woveel dorvun bi uns anküümt. Wi köönt geistig in Keller sien, in Düsternis un Küll, denn köönt wi dat gornich glööven, wenn uns een wat vun de Sünn, vun Gottes Leev vertellt. Nu goht wi rut in't Frie'e, in de Frieheit, un de Sünn ümstrohlt uns ganz. De 1. Johannisbreef 4, 16 seggt uns: Wi hebbt erkennt un glöövt
de Leev, de Gott to uns hätt. Un in'n Römerbreef, Kapittel 5, leest wi:
Dat beides möcht in uns Lewen ankoomen un uns Lewen bestännig prägen.
Un so find wi in de Bibel ok jümmer Gebeeden, so as in Philemon 1,9:
Dat is good, wenn wi so för uns sülben un för annere
beed. Worüm? Wi köönt un mööt nich dörch
dat Gebeed errieken, dat Gott Leev ward orrer uns leeven deit, denn
dat is He längst un dat deit
He längst. Aver dörch
dat So gift dat in de Bibel ganz Besünneres, wat sik kuum een ankiekt orrer to eegen möökt. Een dorvun find wi in Judasbreef, Vers 20+21. Bi Luther hört sik dat so an:
De Översettung vun hüüt seggt:
Wörtlich ut den Urtext:
Geleevte dat sünd wi, so red uns Gott an, so dörft wi uns sülben un eenanner sehn un ansnacken. De Order in düssen Satz vun Judas sünd anner Anwiesungen ünnerordnet, dat heet: Erhollt, bewohrt, beschützt, behöödt juch sülben in Gottes Leev.
Wi hebbt also de Verantwortung, in Gottes Leev to blieven, so as dat ok Johannes seggt: Wer in de Leev blift, de blift in Gott un Gott in em. De Biblische Glooven buut uns op un möckt uns stevig, lött uns so warn, as Gott uns meent hett, wiel wi ut de Realitäten vun Gott lewen, ut dat, wat bi Gott Fakt is.
|
|
11.3.2018 |