Gooden Wind

vun Richard Weigand


De Wind, de weiht an'n Nordseestrand,
stiemt ruch dör Gras un witten Sand,
bugt Dünen üm un Priele Loop,
holt og in Watt un Masch nich op,
nieg Leeven intorichten.

Uns Schöpfer hett dat schön utdacht,
vun blagen Heeven, de Sünn de lacht,
og witte Wulken nich vergeten,
mit Ebb un Floot, hett he bestimmt,
dat Leeven is uns vörbestimmt.

Bi't erste Spoor vun Daageslücht,
noch eh de Heunerhahn dat Krei'n krigt,
de Amselhahn den Chor anstimmt
un al de Vagels singt:
Wok fröhlich op, de Dag beginnt.


Lerk

De Lerk stigt hoch nu in de Luft
un singt ehr Leed ut vulle Brust,
doch ist dat so vergnöögt nich dacht,
se hett ehr Sorg gliek no de Nacht,
ehr Lütten to versorgen.


Lütte Lerk an'n Boden

Ok Minschenkinner wasst so ran,
de Sorgen slöpt gliek nevenan,
de blage Heben ward mol grau,
wi denkt, dat blift nu swatte Nacht;
doch Gott in Heben holt de Wacht.

Freit wi uns op den niegen Dag!
Keen weet, wat warden mag —
Gott füllt uns Stünnenglas mit Sand
un wünscht uns gooden Wind —
uns Leeven is doch vörbestimmt.


Fotos un Teknen: Richard Weigand

20.7.2016


na baven