Wees fief Minuten still
23. September

Ik segg nich, dat ik dat al faatkregen harr orr dat ik all vullkamen bün; nee, man ik jaag dor achterher, dat ik dat doch faatkriegen much, wieldat Jesus Christus mi faatkregen hett.

Philipper 3, 12

Sünd wi al wieswoorn, dat de Christenstand in de Bibel mehrst as en Bewegen beschreven warrt, t.B.: nich mööd warrn, lopen, nafolgen, wannern? Hier steiht "achterher jagen". Eentlich mööt wi hier doch rood warrn. Woneem is denn dat Jagen ünner us? Wi humpelt ja. Wi sünd mööd. Mehrst hebbt wi us al an'n Wegrand dalsett un maakt den Loop gor nich mehr mit. Hebbt wi de Pietsch nödig? Wokeen dat denkt, kennt de Bibel nich. Leest wi doch baven noch mal nau: "...wieldat Jesus Christus mi faatkregen hett."

So maakt Jesus dat mit us. Wokeen mööd an'e Kant liggt, brukt bloots ropen. Christus kriggt em faat, stellt em wedder op den Padd un bringt em in de rechte Richt ingang. Hebbt wi dat in de Künn kregen? Sünd wi to mööd, to ropen? Villicht sünd wi ja gor nich to mööd to ropen, sünnern wi kehrt us gor nich an den Loop. Wenn wi us avers an den Loop nich kehrt, is us dat Teel egaal. Man wokeen dat Teel egaal is, de schull konsequent ween un opgeven, ganz opgeven. Nee! Nee! Denn drauht Gefohr! Wenn wi so mööd warrt, dat us "allens egaal" is, denn is hööchste Alarm! Denn laat us na em ropen, em uns' Jammer anvertruun. Denn brickt ja Jesus sin Gang af un geiht trüch bet dorhen, 'neem wi liggt: "Un wenn he dat funnen hett, nimmt he dat mit Freud op sin Schuller." Wi sünd Lü, de Christus faatkregen hett!