Wees fief Minuten still
29. November


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

De düt betügen deit, de seggt: Ja, ik kaam bald. — Amen, ja, kaam, Herr Jesus!

Apenbaarn 22, 20

So kannst beden. So kannst morgens un avends beden un middags un nachts. Kannst ahn Bang ween mit Blick op sien Kamen. Kannst di op freun.

Kannst? Nee, sik op freun, dat köönt bloots de, de weet, dat Christus ehr kennt, wenn he kümmt. De weet, dat Christus sik an ehr erinnert. He erinnert sik an de, de mit em tosamen weern, de mit em snackt hebbt un mit de he snackt hett.

Ja, he kümmt bald un erkennt nipp de, de to em kamen sünd, un he weet ok nau, welk nich to em kamen sünd. Un wenn he kümmt, warrt he to de eenen seggen: "Kaamt!", un to de annern: "Juuch heff ik noch nienich kennt."

Kennt he uns? Kennt he uns so, as he uns hebben will? Woans will he uns denn hebben? So, as wi sünd: bunnen un den Dood verfallen. Denn he is kamen, to erlösen.

As een, de erlööst is, kannst di op sien Wedderkamen freun. Un merrnmang de Schar vun Erlööste kannst so beden: "Kaam bald!" Sien Oog fallt op sien Erlööste. Dat is doch klaar. Denn se hebbt em veel kost.

O Jesu Christ, wi töövt op di,
dien hillig Woort lücht hell dorbi.


30.11.2014


na baven