Wees fief Minuten still
25. Juli

Un se setten sik dal, un dat güng vergnöögt her.

Lukas 15, 24

As de verloren Söhn na Huus kamen weer, dor füng de Freud eerst an. Wenn wi na Huus kaamt, fangt de Freud ok an. Se fangt eerst an. Se warrt mit de Tiet mehr. Bet wi in'n Himmel blots noch een Loffleed na't anner anstimmt.

Hett de Freud bi uns al anfungen, orrer markt man nix dorvun?
Wenn Freud in'n Himmel is över enen Sünner, de ümkehrt is, de Buße daan hett, denn warrt ja ok Freud bi uns — in uns' Leven — sien, wenn wi Buße doot.

Sünd wi nu wat vergnöögter worrn? Wat froher? Nich, dat wi nu jümmers mit en Lächeln dörch de Gegend loopt. So'n Minschen sünd nich uttohollen, de meent, se mütt dat Freuen an'n christlichen Globen dordörch utdrücken, dat se jümmers lächelt. Oft verlangt se dat dorto vun anner Minschen ok.
Man — an männich Steden in uns Leven, dor sull dat denn doch düütlich warrn, dat de Freud anfungen hett. De, de mit uns ümgaht, de mütt dat marken: Kiek, he warrt mit siene Probleme beter fardig as fröher, he is stiller worrn, mehr vull Troost. Sien Strieden warrt korter, sien Vergeven geiht gauer...

Wat ok jümmers un wo ok jümmers: Sünd wi anfungen, vergnöögt to sien?
Tominnst anfungen?

In di is Freud, Herr;
Angst, de vergeiht werr,
du bliffst bi uns, Jesu Christ.
Du hest ut Gnaden
uns to di laden,
du de wohre Heiland büst.
Du helpst ut Schanden,
rittst uns ut Banden.
Wer di dat totruut, hett nich up Sand buut,
warrt ewig blieven. Halleluja.
An dien Erbarmen
köönt wi uns warmen.
An di to hangen
is uns' Verlangen
in Dood un Leven. Halleluja.

Johann Lindemann
Plattdüütsch ut "Up goden Kurs"

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.