Wees fief Minuten still
29. Dezember

Ik warr nich doodblieven, sünnern leven un den Herrn sin Warken verkünnigen.

Psalm 118, 17

Wenn dat dorbi rutkamen dä! Heil bleven in't langsam toenn gahn Johr, behöödt bi'n Autounfall, överbleven ok vun'n Krieg, rutreddt ut en Epidemie, de Krisen vun Süüknis överstahn: mit en nieges Programm! Nich doodblieven bruken, sünnern den Herrn sin Warken künnigmaken dröffen.

Dat meent Gott, wenn he us leven lett, dat wi endlich den Punkt in uns Levensprogramm wohrnehmt, op den Gott us vun Anfang an stötten wull: sin Warken to verkünnigen. To verkünnigen, dorto brukst nich Theologie studeern. Wokeen Autofohrer is, schall wieder Auto fohrn, wokeen in't Büro is, schall in't Büro blieven, un wokeen in de Fabrik arbeidt, schall wieder da arbeiten. Avers anners. Sin Autofohrn, sin Stenografeern un sin Arbeiten dröff he verstahn as en dankbor Verkünnigen vun Gotts Warken.

Lü, de Gott dankbor sünd, arbeidt anners as Lü, de nix to danken hebbt.

Wenn wi Gotts Hanneln an us bedenkt, warrt wi en Leevlang nich toenn kamen, dat to verkünnigen.

Dat is en unerschöpfliches Thema.