 |
|
Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing |
|
Kiek, ik kaam un will bi di wahnen, seggt de Herr. Sacharja 2, 14 In een Week is Wiehnachten! Gott will bi us wahnen! Wahnt Gott is de Müllerstraat 7? Orr wahnt he da nich? An Wiehnachten kanst kennen, wat Gott bi us wahnt. De deckte Disch maakt dat nich, de Wiehnachtsboom maakt dat nich, de Kerzen ok nich. Düt avers maakt dat: dat wi em, de an de Döör steiht, seggt: "Herr, ik bün dat nich weert, dat du in min Hus kümmst, sprick man bloots en Woort!" Un he sprickt. Mit de opslaan Bibel snackt he sülvst. Wenn de Kinner en Wiehnachtsleed vörsingt ("...ich steh an deiner Krippe hier..."), snackt he sülvst. Wenn wi in de Christmette sünd, snackt he sülvst. He snackt — un wahnt bi us. Gott will wiss! Nich to faten, utrekent bi us? Ik kann mi dat ok nich erkläärn, würklich, ik kann't mit min Sinnen nich begriepen, dat he bi us, bi us wahnen will.
Kaam, och min Heiland Jesus Christ, min Hartens Döör wied apen is! Treck in doch mit din Gnaad un Huld, din Fründlichkeit us wiesen wullt! Din hillig Geist nehm us in't Leit op'n Padd to ewig Seligkeit. Un dinen Naam, o Herr, wees ewig Pries un Ehr. Na Georg Weissel |
|
17.12.2009
|
Wees
fief Minuten still
