Wees fief Minuten still
12. Dezember


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Süh, ik kaam un will bi di wahnen, seggt de Herr.

Sacharja 2,14

Dat is en Telegramm. Na en langes Töven miteens un unverwohrens en Tosaag. Wat, op dat een töövt hett, dat een heimlich avers doch nich för mööglich hollen much: Süh, ik kaam!

Över Dusende vun Johren harrn se töövt, to Tieden vun't Ole Testament, un, as dat so is, in letzte Konsequenz harrn se doch nich würklich mit rekent: De Harders güngen vull in Deckung un bevern vör Bang. Un in Bethlehem weer all Quarteer besett. Nee, vörsehn weer dat doch nich, dat he keem, liekers de Ansaag.

Wi kriggt hüüt düt Telegramm: "Süh, ik kaam!" Vun Bethlehem ut güng de Weg dör all Städer un Dörpen. Gott is kamen. Jesus is boren. Jesus will bi us wahnen. Hebbt wi op em töövt?

Hett he noch bi de Grootmoder wahnt, man nich mehr bi us?

Hett he noch bi uns' Vadder wahnt, man nich mehr bi us?

Wat maakt wi, dat he bi us wahnen kann? Dat is ja so licht. Dat eenzige, wat nödig deit, is, dat wi em seggt: "Hier hest du nu wat to seggen. Wi luustert!" Denn mit sin Woort will he bi us wahnen.

O Herr Jesus Christus, du schast bi us allens to seggen hebben.
Wahn du bi us. Du hest dat Woort.


30.12.2008


na baven