Wees fief Minuten still
24. August


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Kiek doch, wat för'n Leevde hett uns de Vadder wiest, dat wi Gotts Kinner heten schallt!

1. Johannes 3, 1

Köönt wi uns en bestimmten Minschen vörstelln, wenn wi etwa den Naam Bärbel höört? Dat is doch so: En Bärbel mutt so utsehn un en Meike so, en Fritz süht etwa so ut, un ünner en Kevin stellst di wedder ganz en anner Figuur vör.

Naams geevt Charakter. Wo heet wi? Wi hebbt en Duppelnaam. Fritz un Bärbel, Kevin un Meike sünd nich bloots Kinner vun ehr Öllern. Wi sünd nich bloots de Kinner vun uns Öllern. Wi höört en annern to. Wi draagt en annern sien Naam an uns. Denn mit uns in an twee Ämter wat passeert: Bi't Standsamt hebbt wi den börgerlichen Naam kregen; bi de Dööp sünd wi verbunnen woorn mit den Naam, de över all Naams geiht.

Köönt de Lü dat an uns wieswarrn? Hett Christi Naam uns Charakter geven? Kannst uns mit Jesu Christi Naam inordnen, orr hebbt wi uns sülvststännig maakt? Sünd wi etwa as de Söhn, de sik schaneert, na sien Vadder sien Naam nöömt to warrn? Denn gifft dat twee Mööglichkeiten: Entweder is de Söhn weglopen, orr de Vadder hett sik vun den Söhn losseggt.

Op keen Fall hett Gott sik vun uns losseggt. Denn mutt je woll dat anner passeert ween: Wi sünd weglopen.

O Gott, giff, dat wi dien Naam Ehr maken doot, wieldat wi dien Kinner heten dröfft.


24.8.2014


na baven