Wees fief Minuten still
23. August


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

O Herr, wullt doch mien Stimm hören in de Fröh.

Psalm 5, 4

Wi mööt jeden Dag mit Gott snacken. De Snack mutt wirklich stattfinnen. Fallt he ut, denn snackt wi nich mit anner Lü, sünnern snatert bloots. In Welt is al noog Snaterie. Christenminschen sünd avers Lü, mit de anner nich bloots en lütten Klöönsnack, sünnern en richtig Gespreek hollen wüllt. Denn vun Christenminschen verwacht se sik wat in't Leven. Se hebbt en Opgaav. Vun en Romaan verwachsts nich, dat dat en Fohrplaan ween schull; vun en Christenminschen verwachtst nich, dat he utrekent den Showmaster maakt.

Jesus Christus hett uns en bestimmte Rull towiest: Wi schallt em betügen. Tüüg för Jesus warrst avers eerst, wenn du bi Jesus west büst, wenn he mit di snackt un an di hannelt hett. So sünd all, de vun em heil un frie maakt woorn, na anner Lü henlopen, hebbt Gott laavt un priest för allens, wat se höört un sehn harrn. — Wat warrt wi also hüüt seggen? Wokeen warrt wi vun Jesu Herrschap vertelln? Wi warrt bloots denn wat to seggen hebben un den annern nich benaut stahn laten, wenn wi düt Gebeet spraken hebbt: "Herr, wullt doch mien Stimm hören in de Fröh."

Un he höört. Gott is heel un deel op ut, uns to hören, dat he an uns hanneln kann.

O Herr, wullt doch mien Stimm hören in de Fröh.


24.8.2014


na baven