Wees fief Minuten still
9. April

Hebbt Tovertruun to den Herrn!

Psalm 4, 6

Hebbt Tovertruun to den Herrn — in un bi all Fälle? Ok in total hoffnungslose Fälle? Wi meent jichtens, wi köönt Gott sowat nich totruun. Man denn ünnerschätzt wi em. Gott meent graad de Fälle ahn Höpen, graad denn süllt wi höpen, wo nix, aver ok würklich nix to höpen is.

Eenfach dorüm, wiel Gott den allerhoffnungslosesten Fall, den dat överhaupt gifft, mit sienen Söhn dörchstahn hett. Dor geev dat nämlich enen Ogenblick in de Geschicht, in den all Höpen toschannen wörr. Dat weer an den Dag, as sien Söhn luut in't Düüstern reep: "Mien Gott, mien Gott, worüm hest du mi verlaten?"

Wiel de Söhn dat ropen hett, dorüm bruukt wi dat nich mehr ropen. Nee, dat bruukt nienich mehr passeern.

Siet Gott sien Söhn dit Schrien vun 't Verlatensien dee, bruukt so keen Minsch mehr ropen. Siet den Roop is Höpen dor, ok Höpen för unse "hoffnungslosesten" Fälle. Wi sullen uns dor an hollen un dorna doon un würklich mit uns Fall ahn Höpen na em hengahn. Dor besteiht Höpen!

He höört ja din Seel ehr Süchten
un din Hartens stille Noot.
Wat du nüms süss kannst berichten,
dat segg man truschüllig Gott.

Na Paul Gerhardt