Rökerlanteern

En Erinnern vun de Veddel vun Heinz Tiekötter

Kennst du hüüt 'n Vadder, de sien Kinner 'n Drachen buen kann, so'n richtigen Malayer? Un allens blots ut Tapetenliesten, Papier un mit kokte Kantüffeln or Mehlkleister as Liem. Hest du in de lesten dottig Johrn mol sehn, dat de Göörn op de Stroot Himmel un Hölle, Pielversteek, Kippel-Kappel or de Meiersche Brück speelten? Ne, hüüt speelt se Nintendo or söörft mit jemmer Computers dörch dat Internet. Lopen mit'n Trudelriepen un dat ok mol twee Stünnen lang, dat hollt se hüüt gornich dörch. Wenn ik mi op uns Kinnertieden un uns Speelwark besinn, denn meen ik: Wat för'n Glück, dat wi keen Geld tohuus harrn. So müssen wi uns allens sülmst utdinken. Un mi fallt mit'n mol in wedder in, wat uns den gröttsten Spooß mookt harr: Dat weern uns Rökerlanteern.

Wat mookt se vundag för'n Pohei wegen de Afgose vun Dieselautos un Stickoxyde bi de Benziners! In uns Kinnertiet hett sik nümms dorüm scheert. Nu geev dat jo ok nich so veel Autos, de uns Konkurrenz mit jemmer Qualm moken. Wenn wi Jungs in de fofftiger Johrn mit uns Rökerlanteerns op de Insel ünnerwegens weern, denn weern wi de Autos. Kannst di noch besinnen? Veel bruken wi jo nich för uns Amüsement. En Nogel, 'n Stück Droht un en leddige Konservenbüchs hett langt. Mit'n Steen in de ene Fuust un den Nogel in de annere hebbt wi Löcker in den Bodden vun de Büchs haut. Mit Droht kreeg dat Gerät 'n Henkel. Un denn hebbt wi Papier, Spröckelholt un Teerpappe dorin proppt un 'n lütt Füer in Gang sett. Noch beter as Teerpapp weer Gummi. De Ool hett sik wunnert, dat de Woterschlauch an de Garoosch jümmers wat kotter worrn is, wenn wi mit uns Stinkerbüchsen ünnerwegens weern. Man ik segg di: Wenn dat Gummi richtig brennt hett, denn weer dat dörch nix to ersetten. Denn kunnen de, an de wi vörbi kemen, männichmol de Hand vör Ogen nich sehn. Un mit düsse Füllung jogten wi dörch de Stroten un setten de Gegend ünner Qualm.

De Asthma-Kranken sünd gau vun de Stroot gohn un de Froonslüüd hebbt schimpt un müssen de Wäsche vun de Lien afnehmen, wegen all den Sott, de achter ut uns Büchsen keem un den wi dörch de Stroten pusten. Annersiets, wenn wi ünnerwegens weern, denn geev dat keen Schnaken un Gnitten op de Insel. De seten denn wull in Rothenburgsort un hebbt täuft, dat de Wind sik dreiht.

"Gib Gummi!" harr dormalen en ganz anner Bedüden

Wenn wi mit söben, acht Bengels ünnerwegens weern, denn rüük dat bi Westenwind dröben in de östliche Gegend jo verdächtig no'n Grootbrand. Ok wenn uns Insel merrn in Seewind leeg — wat wi an Qualm un Gestank produzierten, dat trock öber de Peute henweg un ik gläuv, dat weer ok noch in Veerlannen to rüken. In Moorfleet bestümmt. Ik kann mi hüüt noch högen, wenn ik mi vörstell, dat vun Tatenberg bit Ossenwarder de Hauptmann vun de Freewillige Füerwehr in de Neegte vun sien Fernspreker blief un täuft hett, wat dor villicht en Mellung öber 'n grotet Füer rinkeem. Dat rüük jo all den ganzen Dag so brenzlig!