 |
Wokeen winters dat warm hebben will, mutt vörher bannig sweiten vun Günter Weber Mien Näber hett Holt ut den Busch halt. Mit de Motorsaag hett hei in den Busch arbeidt. Hier op den Hoff wöören de groten Brummer mit de Klövmaschin lütt maakt. So word dat hüüt mäkt.
Nee, nee, meint hei, dat is nich so licht. — Denn denk ik maal so sößdig Johr trüch. Twüschen Golchen un Hohenmocker hett uns de Förster Holt antekent, wat wi uns hålen künnen. De russischen Suldaten makten Jagd op allens, wat in denn Busch rümleep.
Dor legen denn een, oft ok twee groote Böken or Eeken, de uns Opa kleen måkte, üm Holt för dat ganze Johr to hebben.
Wi beid sind denn so twei Stunn mit den Einspänner föhrt. Jümmer hebbt wi dat Holt ok nich glieks funnen. So en Pierdwagen heff wi jeden Abend vull laadt un denn na Huus hen bröcht. Dat weer düster. Ik harr Paaschen Verlööf.
Nee, nee, sää mien Naver, dat is nich so licht. — Bi mi weer dat seeker nich licht. Mit de twee Meter lang Schrotsaag, Opa an een Enn un ik op di anner Siet.
Da kregg ik al lang Arms van dat Rümfideln. Wat hett hei mi manchmal anbullert. „Du sollst ziehen und nicht schieben, die Säge brauchst du nicht drücken!“ Mien Grootvader spröök keen Platt. Hei weer ja ok beten op de hoge Schaul west in Pommern. — Wenn dat man nich so wiet weg weer, ik weer seker so manchen Dag afhaut. Wi leggten denn ok Holt so tüschen twei Bööm. Schöne hoge Stapel. Dat wöör Meddag. Dat knallte, dat weern de Iwans. Dor steiht so keen fief Meter vun uns een Wildswien. Schuum vör dat Muul, un achtern weer dat verletzt. Uns Pierd, dat op de lütt Wisch graste, weer afhaugt.
Wi beid seten op den Wagen. Mehr as een Stunn hebbt wi op den olen Wagen seten. Denn hürten wie die Russen. Dat Swien hürte de ok un haute af.
Besopen wiern sei ja ok noch. Cbuhwr (Schwein op Russisch) du gesehen? Ja, dor achtern längs. — De twee achter dat Swien an. So vergüng een half Stunn. Ik musst de Saag wedder trecken un trecken. Deiwel swatte Katt, wat hebbt wi uns verfiehrt! Uns Pierd weer wedder dor. De beiden Russen leggten en Achterschinken vun dat wilde Swien op den Wagen. Mi haugten sei op de Schuller, to unsen Grootvader sään sei „Spassiwa Towaritsch (Danke Kamerad).“ In ehre Rucksäck harren sei ok Wildswienfleisch. Opa un ik hebbt gau unsen Wagen mit Holt vullpackt. Vun dat Fleisch hett uns Navers ok noch en fein Stück kreegen.
Barge van Hult schleppten Opa un ik na Hus. De ole Kreissaag wöör vun en grooten Elektromotor över en langen Riemen andreven.
Dor worren Klötz saacht. De müssten denn lütt maakt worren.
As ik mien Naver dorvun vertellt heff, harr hei kein een Kommentar miehr. He meinte: „Dat is nich so licht!“ 23.5.2010
|
Wat
heff ik Holt klövt! Uns Oma hett mi düchtig holpen. Müßt
ja ok fein upenannerleggt warden. Vun de Holtmieten harren wi jedes
Johr drei orrer vier Stück. As sei in Harvst dröög
weeren, müsst ik sei ok noch op den Huusböhn bringen.
Unner de Schräge in de Ökern weer veel Platz.
