En Licht geiht uns op

vun Marlou Lessing

---

De mehrsten Wiehnachtsbööm sünd al rutsmeten. Hüüt fackelt wi ja nich lang. Veer Maand lang warrt Vörfreud op Wiehnachten fiert, un denn is dat an'n 2. Wiehnachtsdag op een Slag vörbi. Ut. Keen Wiehnacht mehr. Denn is Silvester. Wenn du na Niegjohr noch schöön lüchen Bööm in Goorns orr Wahnstuven sühst, hest du Glück. Dat Licht is nich mehr nödig, de Daag warrt ja al länger — meist is al Lent. Nu noch wat Wiehnachtlichs fiern? O Gott, dat is ja meist schaneerlich! Wi sünd doch nich vun güstern!

Allens richt den Blick na vörn, binah panisch — op keen Fall na achtern kieken! Op't best de Tied överhalen un dat Neegst, wat de Tokumst bringt, al vörwegnehmen!

Ik heff mal leest, dat de Minschen 80% vun ehr Tied över tokünftige Saken nadenkt un bloots 10-20% över vergahne Saken. Dat schient mi al veel; ik tipp op hööchstens 10%. De restlichen 10% denkt se denn sachs in'n Konjunktiv över möögliche orr unmöögliche Saken na. Op jeden Fall is dat neegste Speel jümmers dat wichtigste för uns, nich dat letzte Speel. Wat vergahn is, is afmeldt, överhaalt, "out". Dor will nüms tohöörn. Ok Dankborkeit richt ehrn Blick ja na achtern — villicht ok en Grund, woso se so ring in'n Kurs steiht.

Ünnern Wiehnachtsboom

Also, de mehrsten Wiehnachtsbööm sünd al rutsmeten, da kümmt noch en wiehnachtlich Fest, dat wi fiern schallt. Woso — dat Fest, dat nu kümmt, heet doch "Knut", un dat besteiht dorin, den Boom ut't Finster to smieten, na Ikea to gahn un niege Möbel to köpen?! — Nich ganz. Is Epiphanias. — Nee ok! So en Tomoden!

Hüüt is Dreekönigsdag, ok fiert as Epiphanias — dat "Erscheinungsfest", wenn de Minschen opgeiht, dat in dat lütte Jesuskind dat Licht in'e Welt kamen is. Speziell güng düt Licht dormalen de dree Wiesen ut dat Morgenland op, de villicht ok Könige un villicht ok hillig weern. Un villicht noch poor annere. Avers wohrschienlich nich vele. Is ja ok swoor to glöven. En Baby schall de Welt retten?! En Büxenschieter?! Ha!

An de Krüff

Al dormalen hebbt de Lü sik sachs dacht, dat se dor wohl noch en poor Johr op töven müssen, bit düt lüttje Krööt wat beschicken kunn. Denn sünd se to Ikea gahn un hebbt eerstmal niege Möbel köfft. — Later hett sik wiest, dat se ganz recht harrn mit ehrn Skeptizismus, denn ok de opwussen Jesus hett sik, 36 Johr later, as en totale Flop wiest — en Loser, de Verzicht predigen dä un sik ahn Wedderstand meucheln leet. En Versager. Nix hett sik verbetert an de Welt. Bloots de Priesen bi Ikea sünd günstiger worrn. Un dat niege iPhone is ok dor. Dat is doch mal wat! Mehr, as Jesus henkregen hett!

Dat Licht in de Welt? Wi wüllt, dat de Welt reddt warrt vör de Gefahren, de ehr drauht — so reddt, dat wi wiedermaken köönt as jümmers. Un de Reddung schall natüürlich vun buten kamen. Gott mutt mal op'n Disch haugn. Denn wöör Apple ok de Priesen senken! Al in de 1970er Johr hebbt Monty Python dat geniaal utdrückt. Den Minschen sien Will is sien Himmelriek. Eentlich wüllt wi bloots in Roh leven, nich?

Lichterschaal to Epiphanias

Uns' Religioon is nich maakt för solk Minschen, de ehr Himmelriek ok so finnen köönt. De mit düsse Welt tofreden sünd. Mi dücht, keen Religioon is wat för solk Minschen. Solk Minschen bruukt keen Religioon. De christliche sünnerlich nich. Se bruukt bloots den niegen Prospekt vun'n Mediamarkt. Een kunn sik ja mal en Kamera-Drohne köpen, nich? Mal Pries un Leistung verglieken...

Ik bün eerst 53, man düsse Minschen — faken heel gode, harmlose Minschen — hebbt mi mööd un möör maakt. Bi all ehr Goodheit schient mi, se sünd en Deel vun de Düüsternis in düsse Welt. Villicht bün ik ungerecht. Man dat Licht kümmt nich vun buten in de Welt. Dat mutt vun binnen ut uns sülvst kamen. Un düt Licht is dat Lengen na Gott sien Riek, en Riek, dat nich vun düsse Welt is. Düt Lengen över düsse Welt rut is de Antenn. Minschen, de den Kiem vun düt Lengen al in sik hebbt, köönt Gott sien Signale opfangen. Ganz ahn Kamera-Drohne.

Solk Minschen hebbt den Moot, en Komeet natoreisen. To glöven, dat dat Licht — de Erkenntnis vun Gott — in dat Swackste op de Welt to finnen is: in en braken Rohr, in en Sempkoorn, in en hülplos Baby... un in en krüüzigten Hilligen. Denn in Gotts Welt is allens anners. Ok dat Licht, dat uns hüüt opgeiht, kümmt vun binnen. Dat Licht is al dor; de Reddung kümmt vun den Gott, de binnerwendig binnen uns is. Laat de Wiehnachtsbööm man stahn un lüchen — se gellt dat ganze Johr!

Un neegst August/September fangt de Wiehnachtswahn ja sowiso wedder an...