Dat kannst mi glööven!
Franziskus un Luther in Rom

vun Pastorin Anita Christians-Albrecht un Heinrich Siefer

To'n Anhören hier klicken:

Lesen doot de Verfaters.

Heinrich: Mennigmal mott ik mi doch düchtig wunnern, Anita.

Anita: Wieso? Hebb ik wat verkehrt maakt?

Heinrich: Nee, nich över di. Över joon Martin Luther un de een of anner van use kathoolschen Lüüe — un doröver, dat se faoken gor nich so wiet utnanner weern.

Anita: Well meenst du denn?

Heinrich: Na, ik meen to'n Bispill usen Hilligen Franziskus. Dat, wat he in Rom dacht un feuhlt heff, weer bold genau datsülvige as dat, wat Martin Luther denken un feuhlen dö.

Luther harr de Faxen dicke...

Anita: Ik weet bloot, dat Luther as jung Augutinermönk na Rom pilgert is. Dor hett he sik över de veelen Preesters düchtig upreegt. De leierden dor in Roms Karken een Misse nah de annern runner; "rips raps", so hett Luther dat seggt, ahn Andacht. Dat keem vör, dat dat söven Missen achternanner an gaff — in een Stünn.

Heinrich: Jo, dor hebb ik uk van läsen. Martin Luther is an een Stäe sogar nödigt worn, dröcker to beeden, üm dat anner Preesters anne Tour kaamen wullen. Un dorbi was he eerst bi 't Evangelium wäsen.

Anita: Dat was ja denn so richtig katholisch. Een Misse nah de anner för de armen Seelen van de Dooden, dat se in d' Himmel komen. Mit Andacht hett dat ja woll nix to doon hatt.

Heinrich: Dat was domaals nu maal so. Un is Luther nich uk de hilligen Treppen, de "Scala Sancta" bi 'n Lateran, up Kneie hochkröppt, dat de Seele van sien Opa ut dat Fegefüür ruut keem?

Anita: Jo, man boven ankaamen is, hett he denn doch de Dreih kregen un sik fraagt: Well weet, of dat wohr is. Dör dat, wat he in Rom beleev, kreeg Martin Luther wenigstens eerst recht de Dreih för sien Reformation. All de Prunk, dat Büßen, Beeden un Geldgeven för de armen Seelen — wat tolessde ja doch bloot den Papst un de Kark riek maaken dö. Dat was üm tolessde sowat van över!

...Franziskus ok!

Heinrich: Sühste woll! Un dor sünd sik Franziskus un Martin Luther ja sowat van eenig. Franziskus wassen in Rom dat väle Gold un all de Preesters un Kardinäle, de dat Evangelium woll lesen, man nich leven döen, uk ganz flink över. För üm was wichtig, dat dat Evangelium Hannen un Fööt kriegen dö. An 't Graff van'n Apostel Petrus heff he doont sien best Tüüg mit de Lumpen van 'n Bädelmann tusket un sik buten up de Trappen to de annern Bädellüüe settet. Trügge in Assisi is he dann anfangen, as Bedelmönch to leven na de Wiese: Dat Evangelium leven is nödig — anners nicks.

Anita: Wat schall ik dor as evangelske Pastorin noch to seggen: sola scriptura — bloot de Schrift — mehr bruken wi nich. Jo, Heinrich, stimmt, Martin Luther und Franz van Assisi harrn sik, wat dat angeiht, wiss good verstahn.

Heinrich: Jo, so as wi, wat?

Anita: Ja, Ökumene up Platt — dat hett Tokunft!