En Beden

vun Rudi Witzke



Beduine backt Fladenbroot

Wi bidden üm Fladenbroot un Wader för Lief un Seel

Wenn di dat In- un Naföhlen in dat hungern un nootvull Leven vun uns Bräuder un Süstern in de wilden Ecken vun uns Ierd swoor föllt, wenn du mal utstiegen willst ut dat Wollstands-Meerswien-Looprad, denn treck man maal 14 Daag mit Maten dörch de bargige Wööst vun'n Sinai orrer en anner, ahn Hotel, ahn Imbissbaud. Nix is mit "All inclusive!"

Denn dankst unsen Vadder in Heven för dat Stück Flådenbroot, dat en Beduin för juuch up de Glaut vun juuch sammelt Struukwark ut Mehl un Wader backt hett, denn dankst, dat Ela, de Sinai-Kunnige, en lütten Born weit, wo du dien Drinkwader upfüllen kannst, du dienen Dööst löschen kannst. Denn kannst begriepen, dat dat Broot för den Dag för den Lief un de Seel is un dat ahn Wader nix geiht. Heit dat in dat Beden doch so: "Uns Vadder in'n Heven, wi bidd di üm dat Stück Broot hüüt!" Un schaden deit nich, wenn du seggst: "Dank ok för den Sluck klores, reines, upmünnern Wader!"


Jordanwater

Beedt wi

  • för de, de dwall un dwatsch up eenanner scheiten, dat jüm de Schuppen vun Ogen fallt un se seihn un begriepen, wat se dor anrichten, dat se Leven utlöscht, dat Leven will,
  • för de, de dörch de Nacht up de wille See in veel to lütte, morsche Scheep Land söken, wo se leven köönt,
  • för de, de in de Hitt vun de Daag mit en Bünnel Plünnen unnerwegens sünd, dat Terroristen se nich to faten kriegt,
  • för de, de mööhsaam to'n Sluck Wader kaamt, de hungert un nich weiten, wo dat wat to bieten gifft,
  • för de, de mit hoges Fever vun Fleigen piesackt warden, starven, wieldat wiet un siet keen Dokter is.

Willn wi beden

  • för all dei, de in Noot un Pien leven un ok de, de up de Sünnensiet vun dat Leven sünd un undankboor dörch ehr Daag gahn, dat se mitkriegt, wat jüm allens schenkt is. Wi willn beden
  • för de, de allens beder weiten un nich tosamen kaamt un leiver in Brass Autos anpösert un Schandarmen mit Steen smiet, dat se bläuden. "Wootbörger" nöömt se sik. Uns Herr hett uns liehrt, woans wi beden schallt.

Unse Vader in Himmel:
Laat hilligt warrn dienen Namen.
Laat kamen dien Riek.
Laat warrn dienen Willen,
so as in Himmel, so ok op de Eerd.
Uns dääglich Broot giff uns vundaag.
Un vergiff uns unse Schuld,
as wi de vergeben doot, de an uns schüllig sünd.
Un laat uns nich versöcht warrn.
Maak du uns los un frie vun dat Böse.
Denn dien is dat Riek un de Kraft
un de Herrlichkeit in Ewigkeit.

Amen.

De Beden-Wöör heff ik ut "Op gauden Kurs"
vun de Nordelvsche Kark nahmen.


Klick up tau'n Vergröttern!

En nadenkern Minsch in uns Daag seggt, dat wi ok seggen kunnt:

"Mudder-Vadder vun all Schöpptes,
Dien Naam un Dien Schöppung wees hillig uns alltosamen.
Dien Ewig Sien slaa in uns an!
Christi Leven gescheh ok in de Armen, Unnerdrückten.Frömden!
Vergiff uns as ik ok vergeev!
Föhr un schütt uns up all uns Weeg!
Maak frie un heil uns ganz.
Denn Du büst dat Sien un de Leiv un dat Licht in Ewigkeit. Amen."

So seggt dat Joachim Ernst Berendt.

Dat aramääsche Vadderunser geiht so:

O du alles up de Welt bringende Schöpper Vadder-Mudder vun dat All in strahlen Licht! Born vun dat Sien!
Aten! Leven! Beginn vun den schimmern Klang!
Ut hilligen Ruum vun't reinmaakt Hart lücht Dien Naam in den Toon vun de Stillnis.
Wies uns den Padd vun passlich Daun!
Schöpp Dien Riek Di nu dörch uns brennen Harten un schick Dien Wark daal to de Ierd dörch uns warken Hannen!
Bring tosamen Dienen Willen in uns mit Dienen!
Leng Di, in 't Göttlich Hart to sien! Wies uns dat Wark,
dat Heven un Ierd verbindt!
Giff uns , wat wi vundaag nöödig hebbt an Broot un upklären Insichten, dat wi de Bott vun'n Dag trecht kriegt: Eens-Sien in't Ganze in Enfachheit!
Löös de Stricke un Reeps vun Schuld, wisch weg uns Leivloskeit,
so as wi ok vergeven de, de uns Schimp andaan hebbt!
Laat uns nich verbiestern, dörch Macht und Riekdoom lockt, dörch Fuulheit un Vergeten verföhrt!
Reik uns dien Hand to rechte Tiet to't Nahuuskamen in't Licht un Hööglichkeit!
Denn Du büst dat Teel as ok dat Funnament vun alles Sien un vun dat grootordig Leven. Du höllst dat mit dien Kräfft allens tosamen.
Du Sang vun ewge Schöönheit un Freud! So is dat un blifft dat — de Wohrheit in dat Word mucht Levenskraft geven. Up dissen Bodden will ik wassen to Di.
Siegelt in Leiv un Gloven.

Amen!

Dit is een vun de velen Översetten vun dat Aramääsche Vadderunser.
Dat heff ik bi Wikipedia funnen.


All Biller: Rudi Witzke
13.8.2017


na baven