To Nikolaus

vun Sibilla Frerich


Leev Nikolaus, ik nehm mien Schoh
un stell em di op't Brett.
Du deist wat rin, dat weet ik jo
un finn dat richtig nett.

Ik nehm den Gummistebel hier,
he is de allergröttst.
Mien Öllern seggt, dat weer bloots Gier
un dat du dat nich schätzt.

Man ik, ik weet, du warrst nich dull —
wenn't hooch kümmt, warrst du grien'n —
un maakst mi doch den Stebel vull
mit fienste Leckerien!

Du hest ja sülven Stebel an
un snoopst ok geern, ik weet't!
— Wenn ik mal wat för di doon kann,
denn segg mi bloots Bescheed.



na baven