Junge Lüüd

vun Brigitte Fokuhl


Dat weer al so to jede Tiet,
een egen Mood hebbt junge Lüüd.
Woröver s' sik besünners högen,
wenn Olle dat nich lieden mögen.
Dor köpen s' sik een "Superteil"
un findt dat "oberaffengeil".
Kiek, dor kümmt graa' een antogahn,
de hett villich Klamotten an!
De Turnschoh, och du leve Noot,
de sünd bestimmt een Deel to groot.
Dat Schohband hangt al up de Eer,
pass up, Jung, süs löppt di wat quer!
Peddst du dor up, fallst ' up de Snuut,
denn sühst du nahst so "uncool" ut.
Bi Büxen, dat kannst' ofteens sehn,
dor sitt de Noors al in de Kneen.
Un wenn du denkst, dat 's doch fatal,
nu rutscht de Büx förwiss glieks dal,
dat deit se nich, fallt ehr nich in,
dor is woll fastes Gummi binn. —
Un nu de Deerns, dat's ok so'n Deel:
de Hoor sünd backig vun dat Geel,
de Büxen eng, kannst' blots mit stahn,
bi' t Sitten höllst' den Aten an.
Man ünnen sünd se bannig wiet,
dat is de "Söbnt'ger-Johre-Tiet".
Dor kümmt een an mit blage Lippen
un deit in ehre Kneen wippen.
De arme Deern! De deit di leed
mit ehren kotten Minikleed.
De hett mit' t Hart ehr leve Noot,
so denkst du. Nee, dat is so Mood,
't gifft vele, de mit blage Lippen
ganz kregel dörch de Gegend wippen
up ehre niegen Summerschoh,
"echt cool", natüürlich mit "Plateau".
Dat süht so ut — is dat nich nett? —:
de Deerns, de loopt meist up Brikett.
Man stoltert s' över ehre Been,
nahst breken se sik Hack un Tehn.
Doch bringt dat nix, sik uptoregen.
Wer jung is, is geern mal "dagegen".
Wi weern je ok mal opstinaatsch
un harrn mit unse Öllern "Knaatsch".
Man — Jungsien lött sik nich ewig hollen,
duurt nich lang, höörst' to de Ollen.


28.12.2008


na baven